به گزارش‌حیات، چهلمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات ۱۰۴ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق، موسوم به منافقین، و همچنین بررسی ماهیت این سازمان به‌عنوان یک شخصیت حقوقی، روز سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست حجت‌الاسلام امیررضا دهقانی و با حضور مستشاران مرتضی تورک و امین ناصری برگزار شد. در این جلسه که به‌صورت علنی و با حضور نماینده دادستان، خانواده شهدا، وکلای شکات و وکلای متهمان در مجتمع قضایی امام خمینی(ره) برگزار شد، بخشی از جنایات سازمان منافقین مورد بررسی قرار گرفت.
در آغاز جلسه، مسعود مداح، وکیل شکات پرونده، در جایگاه قرار گرفت و با اشاره به ابعاد گسترده جنایات سازمان گفت: امروز می‌خواهم جنایتی دیگر از جنایات متعدد سازمان منافقین را بیان کنم؛ جنایاتی که فراتر از دادگاه و نظام‌های عدالت کیفری در دنیاست. این حجم از جنایت را با مجازات‌های مرسوم نمی‌توان التیام بخشید. مادران بسیاری با جنایت‌های این سازمان بی‌فرزند شدند و فرزندان زیادی پدر و مادر خود را از دست دادند.
وی افزود: کسی که شاهد هجوم بیگانه به کشورش باشد و صدای خرد شدن استخوان‌های سربازان وطنش را در میدان نبرد بشنود، شاهد تصرف خاک کشور و تهاجم به مدارس و مراکز غیرنظامی باشد و سکوت کند، ایرانی نیست.
مداح در ادامه با اشاره به عملیات «چلچراغ» گفت: در این عملیات، سازمان تروریستی منافقین به شهر مهران حمله کرد، شهر را به تصرف خود درآورد و اموال مردم را غارت نمود. در این حمله بیش از هشت هزار ایرانی به شهادت رسیدند و حدود ۱۵۰۰ نفر به گروگان گرفته شدند.
وی با بیان اینکه این گروهک خود را «ارتش آزادی‌بخش» می‌نامد، افزود: در حالی که از منظر حقوق بین‌الملل، ارتش‌های آزادی‌بخش ویژگی‌هایی دارند؛ از جمله مبارزه برای استقلال و رهایی از سلطه بیگانه، نه همکاری با دشمن متخاصم. مردم ایران در حال نبرد با رژیم بعث عراق بودند، اما این گروهک با همان رژیم همکاری می‌کرد. آیا این اقدام به معنای آزادی و رهایی خلق است؟
مداح تأکید کرد: ارتش‌های آزادی‌بخش با غیرنظامیان نمی‌جنگند و مرتکب قتل کودکان و حمله به بیمارستان‌ها نمی‌شوند. سازمان‌های آزادی‌بخش واقعی در چارچوب قواعد جنگ و قوانین بین‌المللی عمل می‌کنند و از حمایت مردمی برخوردارند. در حالی که مردم ایران علیه منافقین شعار مرگ بر آنان سر دادند و هیچ حمایتی از آنان نکردند.
وی ادامه داد: ارتش‌های آزادی‌بخش معمولاً از سوی نهادهای بین‌المللی مورد شناسایی قرار می‌گیرند، اما سازمان مجاهدین خلق در بسیاری از کشورها از جمله آمریکا و اروپا به عنوان گروهی تروریستی شناخته شده است. وزارت دادگستری آمریکا در گزارش سال ۲۰۰۴ خود، مجاهدین را سازمانی تروریستی معرفی کرده و از سال ۱۹۷۳ فعالیت‌های خشونت‌آمیز آن در عراق علیه ایران را ثبت کرده است. همچنین در سال ۱۹۹۹ این سازمان در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا و در سال ۲۰۰۶ نیز از سوی دفتر هماهنگ‌کننده ضدتروریسم وزارت خارجه آمریکا به عنوان سازمانی تروریستی اعلام شد.
وکیل شکات افزود: دادگاه عدالت پادشاهی انگلستان نیز در سال ۲۰۱۲ سوابق تروریستی مجاهدین خلق را تأیید و ورود مریم رجوی، از اعضای ارشد این سازمان، به خاک انگلستان را ممنوع کرد. پس از انتقال پایگاه این سازمان به عراق در دهه ۱۳۶۰، فعالیت‌های تروریستی آن علیه ایران شدت گرفت و در نهایت در سال ۲۰۰۱، بر اساس قانون تروریسم آمریکا، به عنوان سازمانی ممنوعه اعلام شد.
مداح شاخصه‌های گروه‌های تروریستی را از منظر حقوق بین‌الملل چنین برشمرد: هدف‌گیری غیرنظامیان، ایجاد رعب و وحشت، پیگیری اهداف سیاسی و ایدئولوژیک نامشروع، عدم حمایت مردمی، رعایت نکردن قوانین جنگی و استفاده از خشونت و زور از ویژگی‌های این گروه‌هاست.
وی خاطرنشان کرد: در قطعنامه‌های مختلف سازمان ملل، تروریسم به عنوان اقدام جنایت‌آمیز با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان مردم تعریف شده است. در قطعنامه سال ۱۹۹۶ مجمع عمومی سازمان ملل، تروریسم اقدامی جنایت‌آمیز با هدف ایجاد ترس عمومی توصیف شده و در کنوانسیون اروپایی مقابله با تروریسم ۱۹۷۷ نیز به عنوان اقداماتی کیفری علیه دولت‌ها یا جامعه با هدف وحشت‌افکنی و دستیابی به اهداف سیاسی تعریف شده است.
او در ادامه افزود: کنوانسیون ممانعت و مجازات تروریسم ۱۹۸۳، تروریسم را اقدامات کیفری علیه دولت‌ها با هدف ایجاد وحشت در اشخاص یا جامعه می‌داند. همچنین کمیته تخصصی مبارزه با تروریسم سازمان ملل از سال ۱۹۷۲ تاکنون ۱۵ کنوانسیون ضدتروریسم تصویب کرده است، از جمله کنوانسیون توقیف غیرقانونی هواپیما، کنوانسیون تأمین مالی تروریسم، کنوانسیون گروگان‌گیری ۱۹۷۹ و کنوانسیون پکن ۲۰۱۰.
وی گفت: در قوانین کشورهای اروپایی نیز تعاریف دقیقی از تروریسم ارائه شده است. برای نمونه، در مواد ۱۳۷ تا ۱۴۱ قانون کیفری بلژیک، تروریسم جرمی است که می‌تواند به کشور یا سازمان‌های بین‌المللی صدمه شدید وارد کند و با هدف ترساندن جمعیت، مقامات عمومی یا بی‌ثبات‌سازی بنیان‌های سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی انجام شود.
نظر شما